Mszę świętą w intencji Jubilata, a ofiarowaną przez Koła Żywego Różańca z parafii, celebrowali księża, którzy przybyli do Kożuchówka aby wspólnie dziękować Bogu za życie, za powołanie i za wszelkie otrzymane łaski. Byli to: Ks. Paweł Anusiewicz, Ks. Andrzej Boguszewski, Ks. Zbigniew Bolewski i Ks. Sławomir Mazur. Zolatorki przygotowały dla wszystkich Jubilatów pamiątkowe karty z życzeniami oraz kwiaty, zaś Ksiądz Proboszcz został dodatkowo obdarowany koszem róż i sękaczem.

Ważną częścią jubileuszu była poranna msza świętą, sprawowana również w intencji ks. proboszcza Zbigniewa Domirskiego, w niedzielę 19 czerwca. Celebrował ją Ks. Jarosław Rzymski, który dołączając się do życzeń parafian przypomniał listę urzędów i zasług Jubilata, w tym piękne dzieło jakim jest nowy wygląd kościoła parafialnego w Kożuchówku.

Okolicznościowe życzenia oraz podziękowania Księdzu Proboszczowi złożyli przedstawiciele parafialnych grup i środowisk: służby liturgicznej, Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Kożuchowie, Akcji Katolickiej, Rady Parafialnej oraz Kół Żywego Różańca. Wyrazem pamięci i szacunku były towarzyszące życzeniom piękne kwiaty i upominki. Jednak szczególnym prezentem był przygotowany przez dzieci ze szkoły w Kożuchowie wiersz ulubionego poety księdza Zbigniewa - Cypriana Kamila Norwida pt. Modlitwa:

Przez wszystko do mnie przemawiałeś - Panie,
Przez ciemność burzy, grom i przez świtanie;
Przez przyjacielską dłoń w zapasach z światem,
Pochwałą wreszcie - ach! - nie Twoim kwiatem...

I przez tę rozkosz, którą urąganie
Siódmego nieba tchnąć się zdaje - latem -
I przez najsłodszy z darów Twych na ziemi,
Przez czułe oko, gdy je łza ociemi;
Przez całą dobroć Twą, w tym jednym oku,
Jak całe niebo odjaśnione w stoku!...

Przez całą Ludzkość z jej starymi gmachy,
Łukami, które o kolumnach trwają,
A zapomniane w proch włamując dachy,
Bujnymi z nowa liśćmi zakwitają.
Przez wszystko!...

Panie! - ja nie miałem głosu
Do odpowiedzi godnej - i - milczałem:
Błogosławionym zazdrościłem stosu
I do Boleści jak do matki drzałem -
I jak z bliźnięciem zrosły w pół z Zapałem,
Na cztery strony świata mając ramię,
Gdy doskonałość Twą obejmowałem,
To, jedno słowo, wyjąknąwszy: "kłamię",
Do niemowlęctwa wracam...

Jestem znamię!...
Sam głosu nie mam, Panie - dałeś słowo,
Lecz wypowiedziéć któż ustami zdoła?
Przez Ciebie prochów stałem się Jehową,
Twojego w piersiach mam i czczę anioła -
To rozwiąż jeszcze głos - bo anioł woła.

http://www.kozuchowek.sacro.pl/index.php?a=gl&s=1263&szczeg=3567&kat_arch_body=